Καλαθοσφαίριση - Η απόλυτη άσκηση

Το μπάσκετ είναι μια αερόβια άσκηση που γυμνάζει κάθε ομάδα μυών. Περιλαμβάνει τρέξιμο,
το οποίο παρέχει γυμναστική στουςμυς των ποδιών, ο χειρισμός της μπάλας και οι αμυντικές προσπάθειες απαιτούν κινήσεις από τους μυς των χεριών, ενώ οδηγεί σε ενδυνάμωση και των κοιλιακών και ραχιαίων μυών αφού πρόκειται για ένα άθλημα επαφής και αυτοί είναι οι μύες στους οποίους ασκείται σωματική πίεση σε μια προσωπική «μονομαχία».

  Όμως δεν είναι μόνο σε επίπεδο μυών τα οφέλη από την ενασχόληση με το μπάσκετ.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι, γενικά, η σωματική άσκηση είναι η πιο ακραία επιβάρυνση που αντιμετωπίζει το σώμα κατά τη διάρκεια της καθημερινής του ζωής. Κατά τη διάρκεια ενός έντονου προγράμματος άσκησης, το σώμα πρέπει να διενεργήσει ταχείες και ολοκληρωμένες κυτταρικές και οργανο-συστηματικές προσαρμογές, ώστε να ικανοποιήσει τις μεταβολικές, θερμικές και ηλεκτρολυτικές απαιτήσεις του. Επίσης, σημαντικές είναι και οι πιο βραδείες προσαρμογές στη σωματική άσκηση, οι οποίες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια εβδομάδων και μηνών μετά από επαναλαμβανόμενα προγράμματα σωματικής δραστηριότητας. Η μακροχρόνια ενασχόληση με το μπάσκετ παρέχει και τους δύο τύπους προσαρμογής του σώματος, βοηθώντας τελικά στο να αναπτυχθούν αντίσταση στην κόπωση, μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου και καλύτερη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος.

Περνώντας στη γυμναστική που προσφέρει ένας τυπικός αγώνας, εάν απομονώσουμε και κατατάξουμε τις προσπάθειες που πραγματοποιεί ένας μπασκετμπολίστας στη διάρκειά του, θα πρέπει να παρομοιάσουμε το μπάσκετ μόνο με ένα άθλημα, το κατεξοχήν που θεωρείται ότι παρέχει την καλύτερη εκγύμναση: το δέκαθλο.

  Για να μιλήσουμε και με αριθμούς: ένας αθλητής που παίζει, ας πούμε, 20 λεπτά σε έναν αγώνα, στη διάρκεια αυτής της συμμετοχής του θα τρέξει περίπου 2 χιλιόμετρα, τα οποία, όμως, δεν μπορούν καν να παρομοιαστούν με έναν δρόμο ταχύτητας, αφού περίπου τα μισά (κάπου 1 χιλιόμετρο ή και περισσότερο) ο αθλητής θα το διανύσει στη μέγιστη ατομική ταχύτητά του! Επιπλέον, δεν είναι ένα συνεχόμενο τρέξιμο προσαρμογής, αλλά μικρά σπριντ σε περιορισμένο χώρο και σε αποστάσεις που σπάνια ξεπερνούν τα 6 μέτρα τη φορά. Τα παραπάνω μεταφράζονται σε κάπου 150 εκκινήσεις (τις περισσότερες φορές βίαιες) και, σαφώς, ισάριθμες αυτόματες ακινητοποιήσεις.

  Επιπροσθέτως, στον ίδιο, υποθετικό, χρόνο συμμετοχής των 20 λεπτών, ο μπασκετμπολίστας θα επιχειρήσει γύρω τα 30-40 άλματα στις προσπάθειες του για σουτ (εν στάσει ή εν κινήσει), για ριμπάουντ ή τάπα ή ακόμη και για κλέψιμο, αφού μιας τέτοιας προσπάθειας προηγείται συνήθως ένα εκρηκτικό πάτημα. Και για να αναφέρουμε κάτι πολύ σημαντικό, ο μισός χρόνος συμμετοχής ενός παίκτη είναι στην άμυνα, στα 2/3 περίπου του οποίου μιλάμε για ατομικά μαρκαρίσματα τα οποία συνεπάγονται τη γνωστή αμυντική θέση του ημικαθίσματος με τα λυγισμένα γόνατα που είναι αρκετά επίπονη.

Όλα τα παραπάνω καθιστούν σαφές ότι το μπάσκετ είναι μία ολοκληρωμένη άσκηση και μία πλήρης γυμναστική. Αν αναλογιστούμε τις ώρες ατομικής και ομαδικής προπόνησης που περνούν οι επαγγελματίες αθλητές, θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση πόσοι επαγγελματίες μπασκετμπολίστες έχουν εντυπωσιακό κορμί. Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι οι αριθμοί που αναφέραμε αντιστοιχούν σε μια υποθετική συμμετοχή 20 λεπτών. Οπότε δε θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσουμε «υπεραθλητές» παίκτες όπως ο Νοβίτσκι στην Εθνική Γερμανίας (34 λεπτά μ.ο. στο περσινό Ευρωμπάσκετ), οι Διαμαντίδης και Γκριρ των «αιωνίων» (31 λεπτά στην περσινή Ευρωλίγκα) ή ο Κόμπι Μπράιαντ στους Λέικερς (39 λεπτά στην περσινή κανονική περίοδο).

Τέλος, για μια τυπική προπόνηση με παιχνίδι μπάσκετ, που αφορά είτε επαγγελματίες, είτε τον κάθε τυπικό άνθρωπο που ασχολείται ερασιτεχνικά με το άθλημα στον ελεύθερό του χρόνο, έχει υπολογιστεί ότι, για κάθε μισή ώρα άθλησης, οδηγεί στην απώλεια 160-270 (ανάλογα, κυρίως, με την ένταση) θερμίδων.

   Το μπάσκετ, λοιπόν, εκτός από το ότι είναι ένα όμορφο και ενδιαφέρον άθλημα παρέχει και μία ολοκληρωμένη και άρτια γυμναστική. Το πλήρες πακέτο με δυο λόγια!